[ultimate_spacer height=”430″ height_on_tabs=”300″ height_on_tabs_portrait=”200″ height_on_mob_landscape=”150″ height_on_mob=”200″]
شاخص‌ها و روش شناسی
ساختار آموزش عالی در ابتدای قرن بیست‌ویکم به دلیل تقاضاهای اجتماعی جدید، تجاری-سازی، بین‌المللی و جهانی شدن دچار تحول شد. موسسات آموزش عالی برای کسب موقعیت‌های بهتر در کشور، منطقه و حتی جهان تلاش می‌کردند و این مسئله نگرانی‌هایی را در خصوص کیفیت آن‌ها ایجاد نمود. با افزایش رقابت دانشگاهها بر سر منابع آموزشی، پژوهشی و مالی یک توافق بین‌المللی جهت سنجش کیفیت دانشگاهها به وسیله نظامهای رتبه‌بندی به وجود آمد. نظام-های رتبه‌بندی دانشگاهها در سطوح مختلف اعم از ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی ایجاد و با استفاده از شاخص‌های گوناگون نظیر تعداد تولیدات علمی، تعداد استنادات، نسبت دانشجو به اعضای هیئت علمی، تعداد دانشجویان بین‌المللی، تعداد جوایز بین-المللی، تعداد پژوهشگران پراستناد، تعداد مقالات منتشر شده در مجلات ساینس و نیچر و… به صورت سالانه عملکرد دانشگاهها را مورد ارزیابی قرار می‌دهند. دراین بخش روش‌شناسی و شاخص‌های برخی از معتبرترین نظامهای جهانی رتبه بندی دانشگاه ها قابل مشاهده است.
وضعیت دانشگاه علم و صنعت ایران
در حال حاضر نتایج نظامهای رتبه‌بندی علاقمندان بسیاری در سطح جهان دارد و از اقبال بالایی برخوردار هستند. طیف وسیعی از افراد اعم از دانشجویان، اعضای هیات علمی، مدیران و سیاستگذاران، رسانه‌های خبری، مقامات سیاسی و حامیان مالی دانشگاهها برای مقاصد مختلف از این رتبهبندیها استفاده میکنند. به همین جهت تعداد نظامهای رتبه‌بندی، کارگاه‌ها و کنفرانس‌های مرتبط با این موضوع، بازدیدکنندگان وبسایت رتبهبندیها، تبلیغات و… به طور گسترده در حال افزایش است. در این بخش وضعیت دانشگاه علم و صنعت ایران در طی سال‌های مختلف مورد بررسی قرار گرفته که در لینک هایی زیر قابل مشاهده است.